در تحقق جرائم عمدی علاوه بر علم مرتکب به موضوع جرم، باید قصد او در ارتکاب رفتار مجرمانه احراز گردد. درجرائمی که وقوع آنها براساس قانون منوط به تحقق نتیجه است، قصد نتیجه یا علم به وقوع آن نیز باید محرز شود.

نکات ماده144 قانون مجازات اسلامی:

نکات ماده 144 و قصد مجرمانه

در حقوق جزا “قصدمجرمانه” را به میل و خواستن قطعی به انجام یا ترک عملی می‌دانند که قانون آن را نهی کرده است و در موارد مختلفی از قانون مجازات قصد مجرمانه شمول پیدا می‌کند به عمد، اراده، سوء‌نیت،سوء قصد و لذا سوء‌نیت در جرائم غیر عمدی قابل تصور نمی‌باشد.
سوء‌نیت یا قصد مجرمانه که در معنی عام آن عمد در ارتکاب جرم می‌باشد دارای درجاتی است که عبارتند از:
1- سوء‌نیت عام : عبارت است از اراده آگاه عامل در ارتکاب جرم است.
2- سوء‌نیت خاص : عبارت است از اراده آگاه نسبت به مال موضوع جرم یا شخص متضرر از جرم است.

قصد مجرمانه در ایراد ضرب

قصد مجرمانه در ایراد ضرب همان عمد در زدن  و سوء‌نیت خاص است ولی در قتل قاتل علاوه بر قصد ورود ضر به مجنی علیه باید قصداش سلب حیات از مقتول هم باشد یا در سرقت و کلاهبرداری و محاربه و دیگر جرائم مکه هم سوء‌نیت عام و خاص را می‌توان در آنها تصور کرد.

استثنا سوء نیت خاص

البته ذکر این نکته ضروری است که برخی جرائم نیازی به سوء‌نیت خاص ندارند و سوء‌نیت عام مرتکب برای تحقق جرم مرتکب کافی است.
به عنوان مثال هرگونه اقدام به خارج نمودن اشیاء خارجی ماده 561 قانون مجازات اسلامی به هر نیتی که باشد جرم است.

جهت مشاهده متن ماده 144 قانون مجازات اسلامی کلیک کنید…