مستی و بی ارادگی حاصل از مصرف اختیاری مسکرات، مواد مخدر و روانگردان و نظایر آنها، مانع مجازات نیست مگر اینکه ثابت شود مرتکب حین ارتکاب جرم بهطور کلی مسلوب الاختیار بوده است. لکن چنانچه ثابت شود مصرف این مواد به منظور ارتکاب جرم یا با علم به تحقق آن بوده است و جرم مورد نظر واقع شود، به مجازات هر دو جرم محکوم می شود.
نکات ماده:
مستی حالتی است که شخص در اثر استعمال مواد الکلی با میل خوداراده خویش را دچار ضعف میکند و چون فرد آگاهانه به مصرف مسکر روی آورده اصولا مستی رافع مسئولیت شناخته نمیشود و صرف مصرف مسکر البته با شرایط مقرر در قانون موجب اجرای حد است.
مستی به 2گروه تقسیم میشود:
مستی تعمدی
مستی تعمدی مربوط به زمانی است که بزهکار عمدا شرب خمر کرده باشد تا بتواند جرم را با آگاهانه انجام دهد. ماده ۱۵۴ قانون مجازات اسلامی جدید در مورد مستی تعمدی اینطور بیان داشته است که:((بزهکار با قصد پیش‌بینی بر ارتکاب جرم یا علم به چگونگی تاثیر خمر مرتکب جرم مشروب شود.))
با توجه به این ماده، مستی و بی ‌ارادگی حاصل از مصرف اختیاری مسکرات، مواد مخدر و روانگردان و دیگر موارد از این قبیل، مانع مجازات نخواهد بود، مگر اینکه ثابت شود مرتکب حین ارتکاب جرم به طور کلی سلب اختیار داشته است. اما در صورتی که ثابت شود مصرف این مواد به منظور ارتکاب جرم یا با علم به تحقق آن جرم بوده است، و جرم مشروب مورد نظر واقع شود، به مجازات هر دو جرم محکوم خواهد شد.
مستی اتفاقی
در صورتیکه شخصی اتفاقی مست شده باشد، به این معنی که از تاثیری که شرب خمر بر روان او دارد آگاهی نداشته و اراده از او کاملا سلب شده باشد، برای جرایمی که در حال مستی مرتکب خواهد شد، مسئول نخواهد بود.
اما اگر مصرف وی از روی عادت بوده و آگاهی داشته است، به این معنی که به تجربه تاثیر مسکر بر روان خود مطلع بوده و در حالی که اختیار از کف داده باشد، و اتفاقا مرتکب جرم مشروب شود، در این صورت می‎توان گفت امکان سلب مسئولیت از او نخواهد شد.

جهت مشاهده متن ماده 154 قانون مجازات اسلامی کلیک کنید…