حقوق کیفری, قانون مجازات اسلامی ایران
حقوق جزا – ماده 49 +به زبان ساده
اسفند
ساده خوان ماده 49 قانون مجازات اسلامی
صدور قرار تعلیق اجرای مجازات
مطابق ماده ۴۹ قانون مجازات اسلامی قرار تعلیق اجرای مجازات به‌وسیله دادگاه و در ضمن حکم محکومیت یا به‌طور مجزا و بعد از صدور حکم محکومیت صادر می‌گردد و اگر کسی که به‌موجب قرار تعلیق اجرای مجازات، کل مجازاتش معلق شده باشد اگر در بازداشت باشد فوراً آزاد می‌گردد.
ضمانت عدم اجرای دستورات دادگاه در تعلیق اجرای مجازات در ماده ۵۰ قانون مجازات اسلامی بیان شده است و مطابق آن اگر مجرمی که اجرای مجازات او
معلق شده است در مدت تعلیق بدون عذر موجه از دستورات دادگاه تبعیت نکند، دادگاه صادرکننده حکم قطعی به درخواست دادستان یا قاضی اجرای احکام
بار اول ۱ تا ۲ سال به مدت تعلیق اجرای مجازات اضافه و یا اینکه قرار تعلیق اجرای مجازات لغو می‌گردد. اگر محکوم برای بار دوم از دستورات دادگاه تخلف نماید قرار تعلیق اجرای مجازات لغو و مجازات تعلیقی اجرا می‌گردد.
قاضی اجرای احکام کیفری موظف است در موارد مجازات‌های تعلیقی، شخص متهم را احضار نموده و چگونگی اجرای دستورات دادگاه و عواقب عدم رعایت آن‌ها را به متهم بفهماند.
ماده ۵۵۱ قانون آیین دادرسی کیفری دراین‌باره مقرر داشته: «در صورت تعلیق اجرای مجازات، قاضی اجرای احکام کیفری، محکوم‌علیه را احضار و در صورت عدم حضور بدون عذر موجه، جلب می‌کند و با حضور محکوم‌علیه، دستور یا دستورهای دادگاه، چگونگی اجرا و ضمانت عدم رعایت آن‌ها را به وی تفهیم و ابلاغ می‌نماید.» بااین‌وجود اگر شخص محکوم به خاطر عذرهای موجه نظیر بیماری، دستورات دادگاه را اجرا نکند، مشکلی در ادامه تعلیق وجود نخواهد داشت.
درصورتی‌که رأی دادگاه بدوی ذاتاً قطعی باشد یا به علت عدم طرح در دادگاه تجدیدنظر قطعیت یافته باشد (احکام موضوع بند الف و ب ماده 278 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری) دادگاه صادرکننده رأی قطعی، دادگاه بدوی است و چنانچه رأی دادگاه بدوی پس از رسیدگی به اعتراض، عیناً در دادگاه تجدیدنظر تأیید و یا اینکه این مرجع با نقض رأی دادگاه بدوی، راسا مبادرت به صدور حکم نماید، دادگاه تجدیدنظر مرجع صادرکننده رأی قطعی محسوب می‌شود.
متن ماده 49 قانون مجازات اسلامی
