در موارد هبه و صلح و تعهد به نفع شخص ثالث و نظایر آن اگر ثابت شود که
غرض واهب، مصالح، متعهد و غیر آنها، دادن رشوه یا تبانی‌جهت حیف و میل ثروتهای
عمومی و دولتی و یا تقلب نسبت به قانون بوده است اموال ناشی از اعمال فوق نامشروع
محسوب می‌گردد.

1- هبه: بخشش، انعام ، عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی رامجانا به کس دیگری تملیک میکند. تملیک کننده راواهب طرف دیگر را متهب ومالی را که موردهبه است عین موهوبه میگویند
2- صلح عبارت است از سازش و موافقت بر انجام کاری؛ مانند تملیک عین یا منفعتی یا اسقاط دین و یا حقی و شرط نیست قبل از آن نزاعی واقع شده باشد.
اقسام صلح
صلح ممکن است در مقابل عوضی یا بدون آن انجام گیرد. صلحی را که در مقابل عوض انجام می‏گیرد «صلح معوّض» می‏نامند و صلحی که بدون عوض باشد «صلح غیر معوّض» نام دارد.
3- مطابق اصل نسبی بودن قرارداد، هر قراردادی که به طور صحیح منعقد شود، فقط برای طرفین و نیز قائم مقام قانونی ایشان، ایجاد تعهد می کند و لازم الاجراست و به اشخاصی که طرف قرارداد نبوده اند سرایت نمی کند و در نتیجه، برای ایشان نه حقی ایجاد می کند و نه تعهدی (مادۀ ۲۱۹قانون مدنی) اما ممکن است طرفین قرارداد، شرایطی را به نفع شخص ثالث در قرارداد درج نمایند که به موجب آن چنین تعهدی را تعهد به نفع ثالث گویند و صحیح است و درنتیجه، اگر متعهد تخلف کند، شخص ثالث (ذینفع) می تواند اجبار متعهد را بخواهد (مادۀ ۱۹۶ قانون مدنی)
4- رشوه : آنچه از پول و مانند آن به کسی می دهند تا کاری برخلاف وظیفۀ خود انجام دهد یا حق کسی را ضایع و باطل کند یا حکمی برخلاف حق و عدالت بدهد
5- تبانی: هماهنگی و همکاری پنهان و غیرقانونی دو یا چند فرد برای فریب دیگری یا دیگران یا تضییع حقوق آنان