ماده 1173 قانون مدنی:

هیچ‌یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهدهٔ آن‌هاست از نگاهداری او امتناع کنند، در صورت امتناع یکی از ابوین، حاکم باید به تقاضای دیگری یا تقاضای قیم یا یکی از اقربا یا به تقاضای مدعی‌العموم، نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهدهٔ اوست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا مؤثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تأمین کند.

حضانت به معنی وظایف قانونی مادر تا سن 7 سالگی و وظایف قانونی پدر بعد از سن 7 سالگی و برای نگهداری و تربیت کودک می باشد.

قانون مربوط به حضانت بیانگر وظیفه امری و حق آمرانه حضانت است که توسط قانونگذار بر والدین بار می شود و قابل اسقاط نمی باشد و عرفا مرد به زن برای مدت حضانت خود می تواند وکالت به مادر دهد ولی همچنان حق حضانت او باقی می باشد.

هزینه حضانت طفل بر عهده پدر می باشد و در صورتی که پدر نباشد بر عهده مادر می باشد.

در صورت طلاق بین زن و مرد مادر تا 7 سالگی وظیفه حضانت از فرزند رادارد ولی چنانچه ازدواج نماید قانونا قادر به حضانت طفل نخواهد بود و همچنین است اگر پدر در مدتی که حضانت فرزند را بر عهده دارد مبادرت به رفتاری نماید که خلاف مصلحت تربیتی طفل باشد به تشخیص دادگاه سلب جضانت می گردد.