سرقت حدی

سرقت حدی یکی از جرائم فقهی ایران می باشد و مانند محاربه ریشه ای فقهی دارد و در این مقاله به تعریف و مجازات آن می پردازیم.

جرم سرقت حدی چیست؟

شرایط سرقت حدی : به موجب ماده ۲۶۸ قانون مجازات اسلامی سرقت در صورتی که دارای تمام شرایط زیر باشد موجب حد است :

• مال مسروقه شرعا مالیت داشته باشد.
• مال مسروق در حرز باشد. منظور از حرز عبارتست از محل نگهداری مال به منظور حفظ از دستبرد، مثلا قرار دادن پول در گاوصندوق
• سارق هتک حرز کند.
• سارق مال را از حرز خارج کند.
• هتک حرز و سرقت مخفیانه باشد.
• ارزش مال مسروق در زمان اخراج از حرز، معادل چهار و نیم نخود طلای مسکوک باشد.
• مال مسروق از اموال دولتی یا عمومی، وقف عام و یا وقف بر جهات عامه نباشد.
• سرقت در زمان قحطی صورت نگیرد.
• صاحب مال از سارق نزد مرجع قضایی شکایت کند.
• صاحب مال قبل از اثبات سرقت سارق را نبخشد.
• مال مسروق قبل از اثبات سرقت تحت ید مالک قرار نگیرد.
• مال مسروق قبل از اثبات جرم به ملکیت سارق در نیاید.
• مال مسروق از اموال سرقت شده یا مغضوب نباشد.

مجازات سرقت حدی

مجازات این نوع سرقت به موجب ماده 278 قانون مجازات اسلامی به شرح زیر است :

1. در مرتبه ی اول قطع چهار انگشت دست راست سارق از انتهای آن است، به طوری که انگشت شست و کف دست باقی بماند.
2. در مرتبه دوم، قطع پای چپ سارق از پایین برآمدگی است، به نحوی که نصف قدم و مقداری از محل مسح باقی بماند.
3. در مرتبه سوم، حبس ابد است.
4. در مرتبه چهارم، اعدام است هرچند سرقت در زندان باشد.

تبصره : هر گاه سارق، فاقد عضو متعلق قطع باشد، حسب مورد مشمول یکی از سرقت های تعزیری می شود.

شرکت در سرقت حدی

زمانی محقق است که هر دو سارق هتک حرز کرده باشند و هر دو سارق مال را از حرز بیرون آورده باشند و از طرف دیگر سهم هر یک به طور جداگانه به حد نصاب برسد . ولی اگر سهم یک شریک به حد نصاب برسد آن شریک سارق حدی است و شریک دیگر به مجازات سرقت تعزیری محکوم میشود.

4: معاونت در محاربه یک جرم تعزیری و مشمول ماده ۱۲۶ ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲ است.