ماده 504 قانون مجازات اسلامی +به زبان ساده

ماده 589 قانون مجازات اسلامی دیه چشم

ساده خوان ماده 504 قانون مجازات اسلامی

قانون رسيدگي به تخلفات رانندگي مصوب 1389
ماده 26ـ در راههايي كه براي عبور عابران پياده علائم، تجهيزات و مسيرهاي ويژه اختصاص داده شده است عابران مكلفند هنگام عبور از عرض يا طول سواره‌رو با توجه به علائم راهنمائي و رانندگي منصوبه در محل از نقاط خط‌ كشي‌ شده، گذرگاههاي غيرهمسطح و مسيرهاي ويژه استفاده نمايند هرگاه عابران به تكليف مذكور عمل ننمايند، در صورت تصادف با وسيله نقليه، راننده مشروط به اين كه كليه مقررات را رعايت نموده باشد و قادر به كنترل وسيله نقليه و جلوگيري از تصادف يا ايجاد خسارت مادي و بدني نباشد مسؤوليتي نخواهد داشت. عدم مسؤوليت راننده مانع استفاده مصدوم يا وراث متوفي از مزاياي بيمه نخواهد شد و شركت بيمه با ارائه قرار منع تعقيب يا حكم برائت راننده ملزم به اجراء تعهدات موضوع بيمه نامه به مصدوم يا ورّاث متوفي خواهد بود. چنانچه وسيله نقليه بيمه نباشد، ديه عابر از صندوق موضوع قانون بيمه اجباري مسؤوليت مدني دارندگان وسايل نقليه موتوري زميني در مقابل شخص ثالث مصوب 23/10/1347 پرداخت مي‌ شود. رانندگان نيز موظفند در صورت عبور عابر پياده از محلهاي تعيين شده، با فاصله‌ اي كه به‌ وسيله خط‌ كشي پشت مسير ويژه مشخص مي‌ گردد توقف كامل كنند. در غير اين‌ صورت براي آنها مبلغ دويست‌ هزار ريال قبض جريمه صادر مي‌ شود.
قانون ایمنی راه‌ها و راه‌آهن مصوب 1349
‌ماده 3 – وزارت راه مکلف است در هر شاهراه حداقل و حداکثر سرعت همچنین انواع
وسائط نقلیه‌ای که عبور آنها مجاز نیست با نصب علائم‌مشخص کند و نیز کلیه علائم
مربوط به مقررات رانندگی و محلهای توقف مجاز و سایر علائم لازم را که برای پیشگیری
از خطرات احتمالی تصادف‌لازم است در طول راه برای اطلاع رانندگان نصب کند.
آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی مصوب 1384
ماده 126- در راهها و مناطقی که میزان سرعت رانندگی به وسیله تابلو یا علایم دیگر
راهنمایی ورانندگی معین نگردیده است‌، سرعت مجاز برای رانندگان وسایل نقلیه به
قرار زیر می‌باشد:
اول‌ – در شهرها و مناطق مسکونی
الف‌ – معابر شریانی درجه یک
1 – آزادراه‌ها حداقل 70 و حداکثر 125 کیلومتر در ساعت
2 – بزرگراه‌ها حداکثر 100 کیلومتر در ساعت
ب‌ – معابر شریانی درجه دو
1 – خیابان‌های شریانی اصلی حداکثر 60 کیلومتر در ساعت
2 – خیابان‌های شریانی فرعی حداکثر 50 کیلومتر در ساعت
پ‌ – معابر محلی‌ – در این معابر و میدان‌ها حداکثر 30 کیلومتر در ساعت دوم‌ – در
راه‌های بیرون شهر ومناطق غیر مسکونی
الف – آزادراه ها- حداقل70 و حداکثر 125 کیلومتر در ساعت‌.
ب‌ – بزرگراه ها- حداکثر 115 کیلومتر در ساعت‌.
پ‌ – جاده ها- روزها حداکثر 100 و شب‌ها حداکثر 90 کیلومتر در ساعت‌.
تبصره 1- تردد اتوبوس‌، مینی بوس‌، و انواع بارکش‌ها به استثنای وانت‌ها در خط سوم
(سرعت‌)آزادراه‌های شهری و بین شهری ممنوع است‌.
تبصره 2- حداکثر سرعت مجاز برای وسایل نقلیه موتوری در هر یک از خط‌های عبوری
آزادراه‌ها باتوجه به شرایط محل به وسیله علایم تعیین می‌گردد.
تبصره 3- تغییرات بعدی در میزان سرعت‌های قید شده در راه‌های بیرون شهر و مناطق
غیر مسکونی ازسوی وزارت راه و ترابری تعیین و اعلام می‌گردد.
ماده 127- علاوه بر آزادراه‌ها در محل‌هایی که بر حسب ضرورت با نصب تابلو یا علا
یم دیگر حداقل‌سرعت نیز معین گردیده است‌، رانندگی با سرعت کمتر از حداقل‌، مجاز
نخواهد بود.
رأی وحدت رویه شماره 13
وحدت رویه ردیف 62/15
رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی كشور
بسمه تعالی
چنانچه قتل خطئی باشد و كسی كه ارتكاب آن به او نسبت داده شده هیچ گونه خلافی مرتكب نشده باشد و وقوع قتل هم صرفاً به لحاظ تخلف مقتول باشد راننده مسئول نبوده و بالنتیجه رأی شعبه 21 دادگاه كیفری 2 مشهد به اتفاق آراء تأیید می¬ شود.
این رأی بر طبق ماده 3 اضافه شده به قانون آیین دادرسی كیفری مصوب سال 1337 برای كلیه دادگاه ¬های جزایی و شعب دیوان عالی كشور در موارد مشابه لازم ¬الاتباع است.
رأی شماره 563-28/3/1370
رأی وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی كشور
نظر به ماده اول قانون دیات مصوب 24 آذرماه 1361 كه مقرر می¬ دارد «دیه مالی است كه به سبب جنایت بر نفس یا عضو به مجنی¬ علیه یا به اولیاءدم او داده می ¬شود». و با توجه به مفهوم مخالف جمله ذیل تبصره ماده 16 قانون تشكیل دادگاه¬ های كیفری 1 و2 و شعب دیوان عالی كشور مصوب تیرماه 1368 چنانچه بر اثر تصادم بین دو وسیله نقلیه موتوری رانندگان آن¬ ها فوت شوند و تعقیب كیفری راننده متخلف موقوف باشد رسیدگی به دعوی اولیاءدم یكی از راننده ¬ها علیه ورثه راننده دیگر از آن جهت كه جنبه مالی دارد در صلاحیت دادگاه ¬های حقوقی است. بنابراین رأی شعبه چهارم دیوان عالی كشور كه براساس این نظر صادر شده صحیح تشخیص می ¬شود.
این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328 برای شعب دیوان عالی كشور و دادگاه ¬ها در موارد مشابه لازم¬ الاتباع است.

متن ماده 504 قانون مجازات اسلامی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *