مجازات اخراج از کشور نسبت به بیگانگانی که محکوم به اخراج موقت یا دائم می‌شوند پس از اجرای مجازات و با حکم دادگاه انجام می‌شود.

مطابق قوانین موجود، اشخاص زیر تبعه‌ی ایران محسوب می‌شوند:
1- کلیه‌ی ساکنین ایران به‌استثنای اشخاصی که تبعیت خارجی آن‌ها مسلم باشد؛ تبعیت خارجی کسانی مسلم است که مدارک تابعیت آن‌ها مورد اعتراض دولت ایران نباشد.
2-کسانی که پدر آن‌ها ایرانی است اعم از اینکه در ایران یا در خارجه متولد شده باشند.
3-کسانی که در ایران متولد شده و پدر و مادر آن‌ها غیر معلوم باشند.
4-کسانی که در ایران از پدر و مادر خارجی که یکی از آن‌ها در ایران متولد شده به وجود آمده‌اند.
5- کسانی که در ایران از پدری که تبعه‌ی خارجه است به وجود آمده و بلافاصله پس از رسیدن به سن هجده سال تمام، لااقل یک سال دیگر در ایران اقامت کرده باشند و الا قبول شدن آن‌ها به تابعیت ایران بر طبق مقرراتی است که مطابق قانون برای تحصیلات تابعیت ایران مقرر است.
ازنظر قوانین ایران، بیگانه کسی است که تابعیت ایران را ندارد؛ اعم از این‌که تابعیت مملکت دیگری را داشته باشد یا اصلاً بدون تابعیت (آپاترید) باشد.
طبقه‌بندی اشخاص حقیقیِ بیگانه
اشخاص حقیقیِ بیگانه به چند دسته عمده طبقه‌بندی می‌شوند:
بیگانه عادی شامل بیگانه مقیم و مسافر
بیگانه مجرم فراری
بیگانه مهاجر
بیگانه پناهنده
بیگانه مأمور سیاسی و غیرسیاسی و آوارگان شامل آواره جنگی و آواره بلایای طبیعی

این گروه‌ها حقوق یکسانی ندارند. مثلاً، به‌طورمعمول، حقوق مأموران سیاسی بیش‌تر و حقوق آوارگان کمتر از حقوق سایر بیگانگان است.

اخراج: در لغت، اخراج به معنای راندن، کنار گذاری، بیرون کردن، بیرون فرستادن است در علم حقوق اخراج عبارت است از اقدام دولت برای بیرون راندن تبعه بيگانه از کشور و فرستادن وی به کشوری که آن شخص ازآنجا آمده است.
در مبحث اخراج می‌بایست توجه داشت که اخراج صرفاً در رابطه با اتباع بیگانه قابلیت اعمال دارد و شهروندان یک کشور حق دارند تا درون قلمرو سرزمین تحت تسلط حکومت متبوع خویش وارد شوند یا آنجا را ترک کنند و مجدداً به وطن اصلی خود بازگردند و هیچ کشوری حق ندارد اتباع خویش را از قلمرو تحت حاکمیت خود اخراج کند. به‌عبارت‌دیگر اخراج کسی از کشور متبوع خود به لحاظ آنکه وی از اعضای جمعیت تشکیل‌دهنده دولت خود است، جایز تلقی نمی‌گردد ازنظر قانون مجازات اسلامی می‌توان محکوم‌علیه را به بیش از یک مجازات تکمیلی محکوم کرد و به همین خاطر می‌توان در کنار اخراج از کشور به مجازات تکمیلی دیگری نیز رأی داد؛ اما به نظر می‌رسد با توجه به ماهیت کاربرد اخراج از کشور، نمی‌توان آن را با اکثر مجازات‌های تکمیلی دیگر جمع کرد. به‌عنوان‌مثال منع از رانندگی یا اجبار به تحصیل با اخراج محکوم‌علیه از کشور منافات دارد زیرا رانندگی یا تحصیل به هر صورت در قلمرو خاک ایران معنا می‌یابد و با توجه به نظارت‌پذیر بودن مجازات‌های تکمیلی، اعمال آن موارد در خاک کشور دیگر بی‌فایده است.
در مورد نحوه اجرای مجازات آیین‌نامه نحوه اجراي احكام حدود، سلب حيات، قطع عضو، قصاص نفس و عضو و جرح، ديات، شلاق، تبعيد، نفي بلد، اقامت اجباري و منع از اقامت در محل يا محل‌های معين مشتمل بر 148 ماده و 40 تبصره در تاریخ 27/03/1398 به تصویب رئیس قوه قضاییه رسیده است.

جهت مشاهده متن ماده 35 قانون مجازات اسلامی کلیک کنید…