1-توضیحات بند الف ماده فوق:
–عبارت ( هرگاه مرتکب نسبت به مجنیٌ علیه قصد رفتاری را داشته) یعنی عمدا نسبت به مجنی علیه قصد انجام رفتاری را داشته باشد
–منظور از عبارت ( قصد جنایت واقع شده یا نظیر آن را نداشته باشد ) همان سوع نیت خاص میباشد.
2-توضیحات بند ب ماده فوق:
-در مورد این بند صرف اثبات اعتقاد صادقانه مرتکب به مهدور الدم بودن قربانی برای سقوط قصاص و تبدیل آن به دیه کفایت میکند
-عبارت ( با اعتقاد به اینکه موضوع رفتار وی شیء یا حیوان و یا افراد مشمول ماده(۳۰۲) این قانون است به مجنیٌ علیه وارد کند، سپس خلاف آن معلوم گردد ) مبین اشتباه در هویت است البته باید به اعتقاد مهدور الدم بودن یا شی یا حیوان بودن مجنی علیه باشد و الا طبق ماده 294 قانون مجازات اسلامی جنایت ارتکابی عمدی تلقی خواهد شد
ماده 294 ـ اگر کسی به علت اشتباه در هویت مرتکب جنایتی بر دیگری شود در صورتی که مجنی علیه و فرد مورد نظر هر دو مشمول ماده (302) این قانون نباشند جنایت عمدی محسوب می شود.
-مصادیق مذکور در بند ب حصری هستند وشامل سایر مصادیق من جمله جنون مجنی مجنی علیه نمیشود
3- توضیحات بند پ ماده فوق:
–مصادیق تقصیر در تبصره ماده 145 قانون مجازات اسلامی بیان شده است:
ماده ۱۴۵ قانون مجازات اسلامی
تحقق جرائم غیر عمدی، منوط به احراز تقصیر مرتکب است. در جنایات غیرعمدی اعم از شبه عمدی وخطای محض مقررات کتاب قصاص و دیات اعمال می شود.
تبصره- تقصیر اعم از بی احتیاطی و بی مبالاتی است. مسامحه، غفلت، عدم مهارت و عدم رعایت نظامات دولتی و مانند آنها، حسب مورد، از مصادیق بی احتیاطی یا بی مبالاتی محسوب می شود.

جهت مشاهده متن ماده 291 قانون مجازات اسلامی کلیک کنید…