هیچ‌یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهدهٔ آن‌هاست از نگاهداری او امتناع کنند، در صورت امتناع یکی از ابوین، حاکم باید به تقاضای دیگری یا تقاضای قیم یا یکی از اقربا یا به تقاضای مدعی‌العموم، نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهدهٔ اوست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا مؤثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تأمین کند.

تعریف حضانت

حضانت به معنی وظایف قانونی مادر در نگهداری و تربیت فرزند تا سن 7 سالگی و وظایف قانونی پدر در نگهداری و امر حضانت بعد از سن 7 سالگی تا سن 18 سالگی برای نگهداری و تربیت فرزند می باشد.

امری یا اختیاری بودن حضانت

ماده 1173 قانون مدنی بیانگر وظیفه امری و حق آمرانه حضانت است که توسط قانونگذار بر والدین بار می شود و قابل اسقاط نمی باشد

اعطای حضانت

هر یک از زن و مرد در مدتی که فرزند تحت حضانت آنهاست می توانند به دیگری وکالت در حضانت بدهند.

مرد و زن می توانند به دیگری برای مدت حضانت خود وکالت بدهند که وظایف او در نگهداری و حضانت از فرزند را انجام دهد ولی همچنان حق حضانت مرد و زن باقی می باشد و فردی که وکالت داده است خود میتواند موضوع وکالت یا نگهداری از فرزند را انجام داده و وکالت را غیر قابل احرا نماید.

هزینه حضانت

هزینه حضانت طفل بر عهده پدر می باشد و در صورتی که پدر نباشد بر عهده مادر می باشد.

سلب حضانت از مادر یا پدر

در صورت طلاق بین زن و مرد، مادر تا 7 سالگی وظیفه حضانت از فرزند را دارد ولی چنانچه ازدواج نماید یا از لحاظ روانی دیوانه تلقی گردد قانونا قادر به حضانت از طفل نخواهد بود.

اگر پدر در مدتی که حضانت فرزند را بر عهده دارد مبادرت به رفتاری نماید که خلاف مصلحت تربیتی طفل باشد به تشخیص دادگاه از او سلب جضانت می گردد.