شکار و مجازات قانونی آن

شکار به معنی به دست آوردن موجودی زنده از طریق به دام انداختن و به دست گرفتن می باشد که اغلب به وسیله نیزه، تیر اسلحه یا غلاب و تور و دیگر ابزارهای به چنگ آوری موجود زنده مثل عقاب طلایی، شاهین، بالابان، پلنگ،یوزپلنگ، گرگ و تمساح، گوزن، آهو، بلدرچین، توسط شکارچیان صورت می گیرد.

شکارچیان اغلب با انگیزه فروش، حمل یا قاچاق حیوانات وحشی اقدام به شکار می نمایند. قاچاق حیوانات وحشی در تمام نقاط حیات وحش ایران امری شایع است به طوری که سازمان محیط زیست ایران خطر انقراض برخی حیوانت وحشی از جمله برخی پرندگان ذکر شده را در برخی استانهای کشور مثل سیستان و بلوچستان، بوشهر، هرمزگان و خراسان جنوبی اعلام نموده است.

قانون شکار و صید مصوب 1346با آخرین اصلاحات

آیین نامه اجرایی قانون شکار و صید pdf 

رفتار شکارچی می تواند از طریق فعل یا ترک فعل یا هر نوع رفتاری باشد که منجر به شکار جانوران وحشی حفاظت زنده یا مرده گردد.

شکار غیر مجاز بر اساس شکایت مستقیم نماینده اداره محیط زیست منطقه جانور وحشی حفاظت شده و بر اساس آخرین مبالغ جریمه نقدی مصوب دولت مطرح و از دادگاه عمومی دو کیفری درخواست مجازات می شود.

شکار یا صید حیوانات حفاظت نشده جرم نمی باشد.

شکار نمودن منوط به داشتن حداقل 18 سال، گذران دوره خدمت، دریافت دانش تیراندازی و اخذ مجوز شکار از اداره محیط زیست با و داشتن مجوز حمل اسلحه از نیروی انتظامی است.

شکار و صید یک جرم محسوب می گردد ولی شکار به همراه نگهداری یا قاچاق جرم جداگانه محسوب میگردد.

تصویب نامه در خصوص میزان مبالغ جزای نقدی بهای جانوران شکار یا صید شده