ماده 19 قانون مجازات اسلامی 1392 با اصلاحات 1403/03/30

ماده 19 قانون مجازات اسلامی

ماده 19 قانون مجازات اسلامی با اصلاحات هیئت وزیران در خصوص تعدیل جزای نقدی مصوب 1399/12/25 بیان میدارد:

مجازات های تعزیری به هشت درجه تقسیم می شود:

درجه 1

– حبس بیش از بیست و پنج سال

– جزای نقدی بیش از نه میلیارد و دویست میلیون (9.200.000.000) ریال

– مصادره کل اموال

– انحلال شخص حقوقی

درجه 2

– حبس بیش از پانزده تا بیست و پنج سال

– جزای نقدی بیش از پنج میلیارد (5000.000.000) ریال تا نه میلیارد و دویست میلیون (9.200.000.000) ریال

درجه 3

– حبس بیش از ده تا پانزده سال

– جزای نقدی بیش از سه میلیارد و سیصد میلیون (3.300.000.000) ریال تا پنج میلیارد (5000.000.000) ریال

درجه 4

– حبس بیش از پنج تا ده سال

– جزای نقدی بیش از یک میلیارد و ششصد پنجاه میلیون ریال (1.650.000.000) ریال تا سه میلیارد و سیصد میلیون (3.300.000.000) ریال

– انفصال دائم از خدمات دولتی و عمومی

درجه 5

– حبس بیش از دو تا پنج سال

– جزای نقدی بیش از هشتصد میلیون (800.000.000) ریال تا یک میلیارد و ششصد پنجاه میلیون ریال (1.650.000.000) ریال

– محرومیت از حقوق اجتماعی بیش از پنج تا پانزده سال

– ممنوعیت دائم از یک یا چند فعالیت شغلی یا اجتماعی برای اشخاص حقوقی

– ممنوعیت دائم از دعوت عمومی برای افزایش سرمایه برای اشخاص حقوقی

درجه 6

– حبس بیش از شش ماه تا دو سال

– جزای نقدی بیش از دویست میلیون (200.000.000) ریال تا ششصد میلیون (600.000.000) ریال

– شلاق ازسی و یک تا هفتاد و چهار ضربه و تا نود و نه ضربه در جرائم منافی عفت

– محرومیت از حقوق اجتماعی بیش از شش ماه تا پنج سال

– انتشار حکم قطعی در رسانه ها

– ممنوعیت از یک یا چند فعالیت شغلی یا اجتماعی برای اشخاص حقوقی حداکثر تا مدت پنج سال

– ممنوعیت از دعوت عمومی برای افزایش سرمایه برای اشخاص حقوقی حداکثر تا مدت پنج سال

– ممنوعیت از اصدار برخی از اسناد تجاری توسط اشخاص حقوقی حداکثر تا مدت پنج سال

درجه 7

– حبس از نود و یک روز تا شش ماه

– جزای نقدی بیش از یکصد میلیون (100.000.000) ریال تا دویست میلیون (200.000.000) ریال

– شلاق از یازده تا سی ضربه

– محرومیت از حقوق اجتماعی تا شش ماه

درجه ٨

– حبس تا سه ماه

– جزای نقدی تا یک میلیارد (1000.000.000) ریال

– شلاق تا ده ضربه

تبصره١- موارد محرومیت از حقوق اجتماعی همان است که در مجازات های تبعی ذکر شده است.

تبصره2- مجازاتی که حداقل آن منطبق بر یکی از درجات فوق و حداکثر آن منطبق با درجه بالاتر باشد، از درجه بالاتر محسوب می شود.

تبصره3- در صورت تعدد مجازات ها، مجازات شدیدتر و درصورت عدم امکان تشخیص مجازات شدیدتر، مجازات حبس ملاک است.

همچنین اگر مجازاتی با هیچ یک از بندهای هشت گانه این ماده مطابقت نداشته باشد مجازات درجه هفت محسوب می شود.

تبصره4- مقررات این ماده و تبصره های آن تنها جهت تعیین درجه مجازات است و تأثیری در میزان حداقل و حداکثر مجازات های مقرر در قوانین جاری ندارد.

تبصره5- ضبط اشیاء و اموالی که در ارتکاب جرم به کار رفته یا مقصود از آن به کارگیری در ارتکاب جرم بوده است از

شمول این ماده و بند (ب) ماده (20) خارج و در مورد آنها برابر ماده (215) این قانون عمل خواهد شد.

در هر مورد که حکم به مصادره اموال صادر می شود باید هزینه های متعارف زندگی محکوم و افراد تحت تکفل او مستثنی شود.

تبصره6- تمام حبس های ابد غیر حدی مقرر در قانون به حبس درجه یک تبدیل می شود.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *