ماده 7 قانون وکالت مصوب 1315/11/25

ماده 7 قانون وکالت مصوب 1315/11/25

‌ماده 7- به اشخاص ذیل اجازه شغل وکالت داده نمی‌شود:
1- اتباع خارجه.
2- قضات و مستخدمین دولتی و بلدی و مملکتی در حین اشتغال به خدمت به‌استثناء استادان دانشکده حقوق که اشتغال به تدریس یکی از شعب حقوقی دارند در صورت اجازه وزارت معارف.
3-کسانی که سن آن‌ها کمتر از 25 سال است.
4- محکومین به انفصال ابد از خدمات دولتی.
5- اشخاصی که مرتکب اعمالی شوند که منافی با شئون وکالت است.
6- اشخاص مشهور به فساد اخلاق و تجاهر به استعمال مسکر و افیون و اعمال منافی عفت.
7- اشخاصی که تحت ولایت یا قیمومیت هستند.
8- محکومیت به جنایت مطلقاً و محکومین به جنحه که به‌موجب قانون مستلزم محرومیت از حقوق اجتماعی یا از شغل وکالت باشند و یا اینکه محکمه محکومیت مزبور را در حکم خود قید کرده باشد.
9- کسانی که به اتهام ارتکاب جنایت یا جنحه‌ای که به موجب قانون مستلزم محرومیت از حقوق اجتماعی است تحت محاکمه هستند.
10- اشخاصی که به امر وزیر عدلیه طبق ماده 47 این قانون از شغل وکالت معلق هستند.
11- اشخاصی که طبق حکم محکمه از وکالت محروم شده‌اند.
12- وکلایی که وجه پروانه وکالت را در موعد مقرر نپردازند.
13- وکلایی که در ظرف مدتی که وزارت عدلیه برای اجرای ماده یک این قانون در هر حوزه قضایی تعیین می‌نماید درخواست پروانه وکالت ننمایند.

تحلیل ماده 7 قانون وکالت مصوب 1315/11/25

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *