قانون تعزیرات حکومتی مصوب 1367/12/23 – ماده 37

قانون تعزیرات حکومتی مصوب ۱۳۶۷/۱۲/۲۳ – ماده ۳۷

احکام دادگاه‌های انقلاب در اجرای این قانون قطعی و لازم‌الاجرا است و
در صورتی که قاضی صادرکننده حکم متوجه اشتباه شرعی و یا‌قانونی خود بشود می‌تواند
تقاضای تجدید نظر نماید و در این صورت چنانچه حکم اجرا نشده باشد، اجرای حکم متوقف
می‌شود.
‌تبصره: چنانچه دادستان یا جانشین دادستان مجری حکم یا وزارت بازرگانی معتقد به
اشتباه قاضی باشند اعتراض خود را به قاضی صادرکننده‌حکم تذکر می‌دهند. در صورتی که
قاضی مزبور اعتراض را بپذیرد طبق ذیل این ماده عمل می‌شود و در غیر این صورت حکم
صادر اجرا می‌شود و‌تقاضای تجدید نظر همراه با پرونده به مرجع تجدید نظر ارسال
می‌گردد.
‌تبصره: چنانچه محکوم‌علیه به حکم صادره اعتراض داشته باشد باید ظرف مدت ده روز از
تاریخ ابلاغ حکم و در مواردی که دور از دسترس باشد‌ظرف مدت بیشتری (‌حداکثر 20
روز) که در آیین‌نامه مشخص می‌شود، اعتراض نماید، در صورتی که قاضی صادرکننده حکم
اعتراض را بپذیرد طبق‌ذیل این ماده عمل می‌شود و در غیر این صورت حکم صادره اجرا
می‌شود و تقاضای تجدید نظر همراه با پرونده به مرجع تجدید نظر ارسال می‌گردد.
‌تبصره 3: مرجع تجدید نظر مذکور در این ماده رییس دیوان عالی کشور می‌باشد که
می‌تواند امر تجدید نظر را حسب مورد به قضاتی که تعیین‌می‌کند واگذار نماید. تجدید
نظر به ترتیب فوق فقط با یک بار ممکن خواهد بود.

تحلیل – ماده ۳۷ قانون تعزیرات حکومتی مصوب مجمع تشخیص مصلحت نظام

با توجه به تبصره ۲ ماده واحده قانون اصلاح قانون تعزیرات حکومتی مصوب ۱۳۷۳/۷/۱۹ مبنی بر لغو تشکیلات موضوع فصول سوم و چهارم نسخ شده است.
‌قانون اصلاح قانون تعزیرات حکومتی مصوب 67.12.23 مجمع تشخیص مصلحت نظام
‌ماده واحده – با توجه به ضرورت نظارت و کنترل دولت بر امور اقتصادی و لزوم
هماهنگی مراجع قیمت‌گذاری و توزیع کالا و اجرای مقررات و‌ضوابط مربوط به آن کلیه
امور تعزیرات حکومتی بخش دولتی و غیر دولتی اعم از امور بازرسی و نظارت، رسیدگی و
صدور حکم قطعی و اجرای آن به‌دولت (‌قوه مجریه) محول می‌گردد تا بر اساس جرایم و
مجازاتهای مقرر در قانون تعزیرات حکومتی مصوب 67.12.23 اقدام نماید.
‌تبصره 1 – مراتب تعزیری تذکر، اخطار و اخذ تعهد کتبی حذف می‌گردد.
‌تبصره 2 – سازمان، تشکیلات و عوامل نظارت و بازرسی، رسیدگی، صدور حکم و اجرای آن تجدید نظر و رسیدگی به شکایات و شرح وظایف‌آنها و رسیدگی و ضوابط اجرایی، مالی و استخدامی به موجب آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به تصویب هیأت دولت می‌رسد و آن قسمت از فصلهای سوم‌و چهارم قانون تعزیرات حکومتی مصوب 67.12.23 که مغایر این قانون است و تشکیلات موضوع آن لغو و وظایف و اختیارات تشکیلات و مراجع‌مقرر در آنها بر عهده عوامل و سازمانها و مراجعی است که در آیین‌نامه مصوب هیأت وزیران معین می‌شود.
‌تبصره 3 – برای وصول به اهداف مقرر در این قانون دولت می‌تواند در موارد لزوم
تصمیمات مراجع قیمت‌گذاری و تعیین شبکه‌های توزیع را‌هماهنگ و اصلاح نماید.
‌تبصره 4 – دادگستری و نیروی انتظامی و کلیه دستگاههای اجرایی و شرکتهای تحت پوشش
دولت و ملی شده و نهادهای انقلابی و مؤسسات‌عمومی و غیر دولتی و شرکتها و
سازمانهای تابعه و سازمان ثبت اسناد و املاک کشور و زندانها موظف هستند نسبت به
اجرای احکام تعزیراتی موضوع‌این قانون اقدام نمایند.
‌تبصره 5 – کلیه درآمدهای ناشی از جریمه‌های دریافتی به حساب ویژه‌ای واریز می‌شود
تا با تصویب هیأت وزیران برای اجرای قانون و ساماندهی‌امر توزیع به مصرف برسد.
‌تبصره 6 – از تاریخ ابلاغ این قانون مصوبه مورخ 1369.9.27 مجمع تشخیص مصلحت نظام
در خصوص تعزیرات حکومتی بخش دولتی و سایر‌قوانین و مقررات مغایر لغو می‌گردد.
‌قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و شش تبصره در اجرای بند هشتم اصل یکصد و دهم
قانون اساسی در جلسه فوق‌العاده روز سه‌شنبه مورخ نوزدهم‌مهر ماه یک هزار و سیصد و
هفتاد و سه مجمع تشخیص مصلحت نظام مطرح و به تصویب رسیده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *