حظانت و نگهداری از فرزند و ماده 1173 قانون مدنی

هیچ‌یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهدهٔ آن‌هاست از نگاهداری او امتناع کنند، در صورت امتناع یکی از ابوین، حاکم باید به تقاضای دیگری یا تقاضای قیم یا یکی از اقربا یا به تقاضای مدعی‌العموم، نگاهداری طفل را

به هر یک از ابوین که حضانت به عهدهٔ اوست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا مؤثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تأمین کند.

حضانت

حضانت به معنی وظایف قانونی مادر در نگهداری و تربیت فرزند تا سن 7 سالگی و وظایف قانونی پدر در امر حضانت بعد از سن 7 سالگی برای نگهداری و تربیت فرزند می باشد.

ماده 1173 قانون مدنی بیانگر وظیفه امری و حق آمرانه حضانت است که توسط قانونگذار بر والدین بار می شود و قابل اسقاط نمی باشد

اعطای حضانت

عرفا مرد به زن برای مدت حضانت خود می تواند وکالت به مادر دهد ولی همچنان حق حضانت او باقی می باشد.

هزینه حضانت

هزینه حضانت طفل بر عهده پدر می باشد و در صورتی که پدر نباشد بر عهده مادر می باشد.

سلب حضانت از مادر یا پدر

در صورت طلاق بین زن و مرد، مادر تا 7 سالگی وظیفه حضانت از فرزند را دارد ولی چنانچه ازدواج نماید یا از لحاظ روانی دیوانه تلقی گردد قانونا قادر به حضانت از طفل نخواهد بود.

اگر پدر در مدتی که حضانت فرزند را بر عهده دارد مبادرت به رفتاری نماید که خلاف مصلحت تربیتی طفل باشد به تشخیص دادگاه سلب جضانت می گردد.